DE KANS OP SNEEUW IN NEDERLAND IS KLEIN. DUS ALS DE MOGELIJKHEID ER IS, GRIJP HEM DAN VOORAL!
GELUKKIG HEBBEN ALLE WEERSOMSTANDIGHEDEN WEL IETS BIJZONDERS.
Bij een Boudoir Belevenis in de natuur weet je vooraf nooit helemaal zeker hoe het weer zal zijn. Wordt er een prachtig golden hour voorspeld, blijkt er op het moment van de shoot een regenbui te vallen. Toch kan juist het onverwachte de meest verrassende, spontane foto’s opleveren. Durf jij los te laten?
'Boudoir in de sneeuw'
DE ERVARING VAN..
Powervrouw E. gooide al haar twijfels over het wel of niet aangaan van de boudoir shoot over boord. Ze ging zelfs nog een stapje verder. Ze trotseerde de kou en ging de uitdaging met zichzelf aan. Hierbij het inspirerende verhaal van powervrouw E.
Al snel besloot ik ervoor te gaan en nam het aanbod aan. Een sprong in het diepe. Impulsief en spontaan plannen maken, past op bij mijn avontuurlijke persoonlijkheid, dus waarom niet. En tevens, wat had ik te verliezen? Hooguit in een deuk in mijn zelfvertrouwen, maar ik vertrouwde er juist op dat Ilona dit ging repareren, nadat ik ruim een jaar ervoor mijn dochter eruit geworpen had.
'IK HAD ER HARD AAN GEWERKT OM ZO N SNEL MOGELIJK NA DE BEVALLING MIJN FIGUUR WEER TERUG TE KRIJGEN.'
Uiteraard rekening houdend met de gezondheid van mijn dochter in verband met het geven van borstvoeding. Van uitstel komt afstel, zo beredeneerde ik wederom. Ondanks dat ik wel zag dat mijn lichaam niet meer het lichaam was van de twintiger die ik ooit was met hier en daar souvenirs van de afgelopen 32 jaar, durfde ik de uitdaging aan te gaan. Ik had er het volste vertrouwen in dat Ilona prachtige plaatjes ging schieten en dat het een onvergetelijke ervaring zou worden, want Ilona is naast zeer kundig en professioneel, ook een ontzettend warm en fijn persoon mét gevoel voor humor. Dat laatste is voor mij echt belangrijk als ik een klik met iemand wil hebben en me daarnaast ook op mijn gemak wil voelen. Vooral als ik er als enige van de aanwezigen in een ‘Adam-en-Eva-pak’ bij sta. Maar ik voelde dat het goed zou komen. Bovendien had ik haar portfolio gezien en die is simpelweg prachtig.
Of ik een fotoshoot wilde doen. In lingerie. In de sneeuw. Wauw! Enerzijds wilde ik meteen instemmen en anderzijds sloegen de zenuwen toe. Kan ik dat wel? Wie zit daar nou op te wachten, mijn half ontblote lichaam, dat onder drie zwangerschappen gebukt was gegaan, op de gevoelige plaat vastgelegd? Ik dacht aan alle reacties die het bij mezelf, maar vooral bij anderen zou oproepen. Ongemakkelijkheid, zou men het ongepast vinden, zou ik negatieve reacties krijgen? Ik realiseerde me al snel dat ik me niet moest laten leiden door deze demotiverende gedachten en moest doen waar ik me goed bij voelde, ook al leek dat in eerste instantie spannend.
'AFGUNST EN ONBEGRIP OP SOCIAL MEDIA GENOEG, WAAROM ZOU IK ME DAAR DRUK OM MOETEN MAKEN?'
Vaak komt dat ook juist voort uit onzekerheid of misschien stiekem zelfs uit bewondering. En daarnaast zou ik het voor mezelf doen, niet voor anderen. Wat maakte het uit wat anderen daarvan vonden? Ik wilde laten zien dat iedere vrouw trots kan zijn op haar lichaam, juist na de prestaties die het geleverd heeft. Bovenal denk ik dat ik dat vooral aan mezelf wilde bewijzen. En misschien kon ik anderen juist inspireren om op zoek te gaan naar datgene van jezelf waar je trots op kunt zijn. ‘Omarm jezelf en je schoonheid, ook als je het zelf nog niet ziet’, las ik tussen de regels door als ik naar de foto’s op Ilona’s pagina keek.
Gewapend in een badjas, de meest oncharmante sneeuwlaarzen die je kunt bedenken...
Powervrouw e.
Eenmaal opgewarmd en weer aangekleed, besloten we op een bankje in het zonnetje na te genieten, onder het genot van een beker warme chocomelk met slagroom. Het was het perfecte einde van een ontzettend gave en gezellige ochtend in de sneeuw.
Toen ik dagen later vol spanning een voorproefje zag van de eerste beelden, was ik opgelucht. Ik was zeer tevreden over het resultaat, trots zelfs.
'ILONA WIST PRECIES OP WELKE MANIER ZE MIJN PLUSPUNTEN KON ACCENTUEREN.'
En wat ik zo mooi vind, is dat Ilona onzuiverheden of minpunten niet wegwerkt. Zodat je uiteindelijk trots kan zijn op de puurste versie van jezelf, en op wie je écht bent. Zonder toeters en bellen, zo puur als je maar kunt zijn. Want als je alle lagen kleding, make-up en sieraden weghaalt, is dat wat er overblijft. Daarnaast vind ik de sfeer van Ilona’s foto’s onberispelijk. Uitdagend, maar niet provocerend. Sensueel en vrouwelijk, maar ook chic.
Voordat ik de boudoir shoot deed, was ik op zich tevreden met hoe ik eruitzag nadat ik drie kinderen op de wereld had gezet, want dat is uiteindelijk voor mij onbetaalbaar. Geen lichaam dat ik daarvoor zou willen ruilen. En je hebt ook geen keus, dat is het lichaam waar je mee verder moet. Maar het is natuurlijk wel fijn als je daarna nog weer met jezelf door één deur kan. Natuurlijk wordt je huid nooit meer zo gaaf en strak zoals het was, maar dat kan en hoeft ook niet. Het geschenk dat Ilona mij heeft gegeven is dat ik glimlachend naar mezelf kan kijken en mijn lichaam, dat me zoveel gebracht heeft, kan koesteren. Elk litteken of streepje herinnert me aan mijn kinderen, mijn ziel en zaligheid.
Ondanks de beren die ik op de weg zag, ben ik ontzettend blij dat ik de stap genomen heb om dit avontuur aan te gaan met Ilona. Ik heb er ook veel van geleerd. Soms moet je gewoon vertrouwen op wat je zelf wilt, doen waar je gelukkig van wordt en je gewoon niets aantrekken van wat anderen mogelijk van je vinden. Je ontdoen van negativiteit en op zoek gaan naar positiviteit. Iedereen heeft zo de regie over zijn eigen leven. Zero fucks given. Nu moest ik dat alleen zelf nog helemaal gaan geloven. Aanvankelijk was ik dan ook heel terughoudend over het delen van de foto’s op social media. Familie, vrienden, kennissen, collega’s, iedereen zou het te zien krijgen en zou er wat van vinden. Ik had Ilona goedkeuring gegeven voor het delen van een kleine selectie foto’s. Maar hoe meer tijd er verstreek, hoe meer ik me afvroeg waarom ik dit zo had gedaan.
'ALS IK ZO TROTS BEN OP HET RESULTAAT, WAAROM MOCHTEN ANDEREN HET DAN NIET ZIEN?'
Ook dit was een proces waar ik in moest groeien. En ik merkte dat ik juist alleen maar positieve reacties kreeg en gemeende complimenten! Ik zie om mij heen dat steeds meer mensen uit hun comfortzone durven te stappen. Juist om je uiteindelijk nog comfortabeler met jezelf te voelen. Deze boudoir shoot heeft me meer zelfvertrouwen gegeven en mooie herinneringen zwart op wit, voor later, als ik gerimpeld achter de geraniums zit en mijmerend terugdenk aan de tijd die ooit was. Zodat ik in ieder geval met trots kan zeggen, dat ik heb geleefd. En dat gun ik iedereen!
We hadden contact over en weer om ideeën op te doen over locaties en aankleding en om te ontdekken welke stijl fotografie ons inspireerde. We werden enthousiast van de mooie beelden die we op Pinterest tegenkwamen en hadden zin om zelf aan de slag te gaan en onze eigen stempel te drukken op het concept van boudoir in de sneeuw. Dit is overigens redelijk ongerept terrein. Velen waren ons voor gegaan, maar er was relatief beperkt materiaal terug te vinden op het wereldwijde web in vergelijking met andere typen boudoir shoots. We hadden inmiddels ideeën verzameld, nu was het wachten op de dag dat het eindelijk ging sneeuwen!
We hoefden niet lang te wachten, enkele weken later lag er een betoverend dik pak sneeuw over heel Nederland. Een datum en tijdstip voor de fotoshoot waren snel geprikt. We moesten natuurlijk snel actie ondernemen, gezien het risico dat ons prachtige repertoire smolt als sneeuw voor de zon. Gewapend in een badjas, de meest oncharmante sneeuwlaarzen die je kunt bedenken en een Victoria’s Secret torselet om mijn uitgewrongen theezakjes in te verhullen, vertrokken we richting de Sallandse Heuvelrug.
Het uitzicht was adembenemend. Gigantische sparren waren van top tot teen gehuld in een pak knisperende sneeuw. De strakblauwe lucht en de zonnestralen die het bos doorkliefden en de dennenbomen lieten glinsteren, maakten er een sprookjesachtig geheel van. Ik dacht aan mijn kinderen die thuis zaten en hoe mooi ze het hier zouden vinden. Ik maakte er een aantekening van in mijn geheugen voor een toekomstige boswandeling. We waren niet de enige sneeuwtoeristen in dit prachtige natuurgebied. Dus trokken we met onze complete uitrusting steeds dieper het bos in om een rustige en geschikte locatie te vinden, waar ik zonder ongenode gasten de kou kon trotseren.
En koud was het! Maar door de spanning en opwinding en het enthousiasme van Ilona over de reeds geschoten plaatjes, leek ik nauwelijks last te hebben van de kou. Na een aantal series geschoten te hebben, moest ik wel weer even opwarmen in mijn winterjas, om te voorkomen dat bevroren ledematen eraf zouden vallen. Ilona wees me erop dat mijn handen en armen rood uitsloegen van de kou. Wat mij betreft gingen we onverstoord verder in de hoop dat Ilona alle beelden kon schieten die ze voor ogen had, ik wilde haar natuurlijk niet teleurstellen. En als je eenmaal het besef van kou hebt uitgeschakeld, kun je het nog verbazend lang volhouden, merkte ik die ochtend.
De aanwezigheid en aansturing van Ilona waren ontzettend prettig. Ze had goede motiverende en ondersteunende tips en was waardevrij, ongedwongen, oprecht en complimenteus.
'ZE GAF ME JUIST HET GEVOEL DAT IK PRACHTIG BEN, ZOALS IK BEN.'
Ik was dan ook ontzettend benieuwd naar het resultaat van de geschoten beelden. Ondertussen bleven we ons verbazen over het prachtige besneeuwde landschap. Overal waar we keken zagen we weer een schitterende besneeuwde plek die we ook nog wilden vastleggen.
Na ruim een uur verkleden achter niets verhullende boomstammen met halfblote voeten in de sneeuw en bevroren neusvleugels, besloten we af te ronden. We toverden beiden een thermosfles met warme chocolademelk uit onze tas. En ik had nog chocoladecakes in mijn tas gegooid, uiteraard.
Enkele foto's van deze Belevenis
deze Powervrouw heeft ervoor gekozen onherkenbare foto's online te delen. Jij kiest wat bij jou past.
Laten we het leven vieren
Ik zie je...
Liefs Ilona